Diervriendelijk

Vorige week kocht ik bij de Olifant een pak rundersaucijsjes. Lekker gekruid, gemakkelijk te bereiden. Een aanrader.

Op de verpakking stond, naast de bekende gegevens (prijs, gewicht etc.) ook de vermelding "diervriendelijk". Daar snapte ik eigenlijk niet zo veel van. Wat was er nou diervriendelijk aan die saucijsjes?

Had men de koeien nog eens over het hoofd geaaid voordat ze geslacht werden, of hun vriendelijke woordjes toegefluisterd? Hadden ze voor hun dood een goed leven gehad, omdat ze wel eens buiten in de wei mochten dartelen? Waren ze diervriendelijk geslacht? Hoe langer ik erover nadacht, hoe absurder ik het vond.

Hier in de regio doen bepaalde restaurants erg hun best om "eerlijk en natuurlijk" te koken. Er zijn boerderijen, waar de varkens naar buiten mogen om eens in de wei of in een modderpoel lekker hun natuurlijke gedrag te vertonen. Ik kan me voorstellen, dat ze dat lekker vinden. Daarom is het contrast met hun doodnormale levenseinde des te schrijnender. Ook zij gaan na zoveel maanden naar het slachthuis. Daar vind ik dan niks diervriendelijks aan.

Het kan nog gekker. Op bepaalde boerderijen kun je een aantal keren per jaar de biggetjes komen knuffelen of de kalfjes komen aaien. Wie verzint de leukste namen voor de biggetjes? Erg leuk, schattige foto's en een vertederend stukje in de krant. Op deze boerderijen kun je aan het einde van de dag evenwel ook vleespakketten meenemen. Want uiteindelijk belandt het lieve roze of gevlekte biggetje Knorremans toch heel gewoon als varkenslapje op ons bord.

Kijk, hier kan ik dus echt niet tegen. Ik gun alle biggetjes, kalfjes, lammetjes en geitjes een fijn leven, zoveel mogelijk buiten in de wei en lekkere warme stallen in de winter, maar stop eens met dat geïnfantiliseer. Alsof Knorretje Knor en Lambertje Lam huisdieren zijn, waarvoor je bij Pets Place allerlei leuke attributen gaat kopen. Huisdieren vertroetel je, maar je vertroetelt ze, totdat ze op hoge leeftijd de geest geven. De knuffelvarkentjes, -lammetjes en -kalfjes evenwel belanden na een bepaalde tijd gewoon in een abattoir en uiteindelijk o.a. bij de vleesafdeling van bovengenoemde supermarkt. Omdat ik toch een omnivoor ben, koop ik daar zonder enige wroeging de overblijfselen van wat ooit eens als zeer schattig ter wereld kwam.